Eerste verslag
Door: lotje
07 November 2006 | Congo, Democratische Republiek v, Kinshasa
L’acceuil sympa
Het was op Allerzielen, ’s avonds laat, dat we werden gedropt op de ‘tarmac’ in Kinshasa. Na de nodige formaliteiten werden we onder begeleiding van 16 zwarten in een jeep geduwd, en naar een retraitecentrum aan de andere kant van de stad gevoerd. Het eerste uur op Congolese bodem…stonden we in de file…
Enkele dagen voor onze aankomst vond de tweede ronde van de presidentsverkiezingen plaats. De internationale gemeenschap was volop aanwezig, en we logeerden samen met de waarnemers van de Europese NGO’s die (uitgeput) vanuit heel Congo toestroomden voor een slotvergadering. Voor ons als groentjes (wittekes J) een aangename kennismaking met enkele ervaren rotten in het vak… Uiteraard werd er afgesloten met een groot buffet, met als special act ‘dhr. Malu Malu’, de man die op 19 november op jullie tv-scherm zal verschijnen, wait and see!
Ééérman! Oe gaat ét!
Herman, die zich al jaren geleden aan het voorbereiden was door in Louvain-la-Neuve contact te leggen met alle Congolezen, kon er nu de bananen van plukken: Gustave, ondertussen ‘inspecteur de douane’ in Kinshasa nam ons op sleeptouw in zijn blauw-zwart-groene mazda 626, in zijn studententijd tweedehands gekocht in Anderlecht, doorheen la Capitale. Op een terrasje aan het station – zeker 4 treinen per dag - sloegen we drie Capitaines (vis) aan de haak en trakteerde Gustave ons op meerdere flessen (72 cl) Primus…
Mbuji-Mayi et les bretelles contre la constipation
Congo binnengeraken was gemakkelijk. Een diamantstad binnengeraken is… op z’n zachtst uitgedrukt niet evident. Na in Leuven drie keer naar het stadhuis te lopen, in Brussel vijf keer de Congolese ambassade te bezoeken, na het neertellen van 780 euro (op kosten van broederlijk delen), en met twee speciale uitnodigingen van de bisschop van Mbuji-Mayi op zak, dachten we probleemloos Mbuji-Mayi binnen te geraken. Maar op de luchthaven van Kinshasa werden we al tegengehouden door een overijverige ambtenaar: Lotje moest bij de bagage blijven (en de stewardessen van Bravo Airways Nederlands leren), terwijl Herman werd opgesloten in een lokaaltje van vier op vier met een geel plastieken tuintafeltje, vier witte stoelen en een grote kader van president Kabila aan de muur. Het losgeld bedroeg 600 dollar of drie tenen en het rechteroor van lotje. Enfin, we hielden de humor er in. Terwijl Herman onder toezicht moest blijven voor elke telefoon die hij deed – we zochten contact met de mensen die ons opwachtten in MM – liep meneer de ambtenaar telkens naar zijn imaginaire chef om te overleggen. Nadat hij zijn chef ervan had overtuigd dat we priesters waren – ondertussen was de verantwoordelijke van de vlucht er al komen bij staan – mochten we onder luid gemor, met tien minuten vertraging, als laatste passagiers het vliegtuig op.
Aangekomen in MM werden onze paspoorten ingetrokken. Nu mochten we wel dokken: 120 dollar. En onze paspoorten zagen we pas de volgende dag terug.
Ondertussen wachten we op onze montenbike en kist van 100 kg in een hotelletje in MM (wie weet hoe lang zitten we hier nog J). Niet dat we hier niets om handen hebben: Parfait, het plaatselijk steunpunt van broederlijk delen en een sympathieke gast, neemt ons mee op verkenning in de tweede grootste stad van Congo (twee geasfalteerde straten, drie miljoen mensen). Ondertussen zoeken we hier op de lokale markt als een net getrouwd koppel ‘onzen uitzet’ bijeen, voor een huis dat we nog niet gezien hebben (100 km van MM). Potten en pannen, bestek, metalen borden met bloemenmotief, bijpassende glazen, een roostertje om foefoe te zeven, een tweepans-houtskoolvuur (gemaakt van een autowrak – recyclage!), twee emmers, 12 bidons drinkwater, congolese sletskes, een haarborstel, een waterfilter, en broekbretellen ‘contre la constipation’ (althans dat verkopen ze hier ook).
Vermoedelijk donderdag duiken we de brousse in waar we geen electriciteit, stromend water of internet zullen hebben, maar naar het schijnt zijn we wel te bereiken via GSM. Hierbij onze nummers:
- Lotje Afrique: 00243814741889
- Herman Afrique: 00243814780762
Het was op Allerzielen, ’s avonds laat, dat we werden gedropt op de ‘tarmac’ in Kinshasa. Na de nodige formaliteiten werden we onder begeleiding van 16 zwarten in een jeep geduwd, en naar een retraitecentrum aan de andere kant van de stad gevoerd. Het eerste uur op Congolese bodem…stonden we in de file…
Enkele dagen voor onze aankomst vond de tweede ronde van de presidentsverkiezingen plaats. De internationale gemeenschap was volop aanwezig, en we logeerden samen met de waarnemers van de Europese NGO’s die (uitgeput) vanuit heel Congo toestroomden voor een slotvergadering. Voor ons als groentjes (wittekes J) een aangename kennismaking met enkele ervaren rotten in het vak… Uiteraard werd er afgesloten met een groot buffet, met als special act ‘dhr. Malu Malu’, de man die op 19 november op jullie tv-scherm zal verschijnen, wait and see!
Ééérman! Oe gaat ét!
Herman, die zich al jaren geleden aan het voorbereiden was door in Louvain-la-Neuve contact te leggen met alle Congolezen, kon er nu de bananen van plukken: Gustave, ondertussen ‘inspecteur de douane’ in Kinshasa nam ons op sleeptouw in zijn blauw-zwart-groene mazda 626, in zijn studententijd tweedehands gekocht in Anderlecht, doorheen la Capitale. Op een terrasje aan het station – zeker 4 treinen per dag - sloegen we drie Capitaines (vis) aan de haak en trakteerde Gustave ons op meerdere flessen (72 cl) Primus…
Mbuji-Mayi et les bretelles contre la constipation
Congo binnengeraken was gemakkelijk. Een diamantstad binnengeraken is… op z’n zachtst uitgedrukt niet evident. Na in Leuven drie keer naar het stadhuis te lopen, in Brussel vijf keer de Congolese ambassade te bezoeken, na het neertellen van 780 euro (op kosten van broederlijk delen), en met twee speciale uitnodigingen van de bisschop van Mbuji-Mayi op zak, dachten we probleemloos Mbuji-Mayi binnen te geraken. Maar op de luchthaven van Kinshasa werden we al tegengehouden door een overijverige ambtenaar: Lotje moest bij de bagage blijven (en de stewardessen van Bravo Airways Nederlands leren), terwijl Herman werd opgesloten in een lokaaltje van vier op vier met een geel plastieken tuintafeltje, vier witte stoelen en een grote kader van president Kabila aan de muur. Het losgeld bedroeg 600 dollar of drie tenen en het rechteroor van lotje. Enfin, we hielden de humor er in. Terwijl Herman onder toezicht moest blijven voor elke telefoon die hij deed – we zochten contact met de mensen die ons opwachtten in MM – liep meneer de ambtenaar telkens naar zijn imaginaire chef om te overleggen. Nadat hij zijn chef ervan had overtuigd dat we priesters waren – ondertussen was de verantwoordelijke van de vlucht er al komen bij staan – mochten we onder luid gemor, met tien minuten vertraging, als laatste passagiers het vliegtuig op.
Aangekomen in MM werden onze paspoorten ingetrokken. Nu mochten we wel dokken: 120 dollar. En onze paspoorten zagen we pas de volgende dag terug.
Ondertussen wachten we op onze montenbike en kist van 100 kg in een hotelletje in MM (wie weet hoe lang zitten we hier nog J). Niet dat we hier niets om handen hebben: Parfait, het plaatselijk steunpunt van broederlijk delen en een sympathieke gast, neemt ons mee op verkenning in de tweede grootste stad van Congo (twee geasfalteerde straten, drie miljoen mensen). Ondertussen zoeken we hier op de lokale markt als een net getrouwd koppel ‘onzen uitzet’ bijeen, voor een huis dat we nog niet gezien hebben (100 km van MM). Potten en pannen, bestek, metalen borden met bloemenmotief, bijpassende glazen, een roostertje om foefoe te zeven, een tweepans-houtskoolvuur (gemaakt van een autowrak – recyclage!), twee emmers, 12 bidons drinkwater, congolese sletskes, een haarborstel, een waterfilter, en broekbretellen ‘contre la constipation’ (althans dat verkopen ze hier ook).
Vermoedelijk donderdag duiken we de brousse in waar we geen electriciteit, stromend water of internet zullen hebben, maar naar het schijnt zijn we wel te bereiken via GSM. Hierbij onze nummers:
- Lotje Afrique: 00243814741889
- Herman Afrique: 00243814780762
-
07 November 2006 - 22:11
Jakke & Helen:
Jow Oscar & Lotje,
Fantastische verhalen! Doe iedereen daar de groeten & geniet van de Afrikaanse ambiance.
Protter de protter de prot! Tot skypes,
H&J -
07 November 2006 - 23:08
Anke:
Dat klinkt echt zalig:) This is what you were waiting for!! Montenbiken in Congo.. zucht... Vraag af en toe eens of ze daar geen Diospyroskes of Eucleas kennen en Lotje, pas maar op voor nachtelijke smsjes;) Dikke knuf xxx -
08 November 2006 - 08:27
De Protput:
amaai amaai, al direct aan't omkopen ! Willy, goe bezig jom... En niet teveel bonen eten ginder he ;-)
amusez-vous !
L -
08 November 2006 - 08:28
Hilleke:
ja wadde, die diamantstad.. hoe zit dat dan wel niet met lieve visiteurs die hun broer&geliefde willen bezoeken? hopelijk regelt de bisschop ism Parfait (dat klinkt goed) iet tegen kerstmis.. peut-etre. on verra! -
08 November 2006 - 12:43
Gustave Intemo:
Mes très chers Herman et Lotje,
Je suis très content quand j'apprends par message mail que vous avez été l'objet d'une grande joie parmilapopulation locale de Ngandajika à Mbuji Mayi. Je vous souhaite un franc succès dans le travail que vous ferez pendant les deux années. Que le Bon Dieu vous guide et vous donne ce dont vous avez besoin pour la suite. Mes salutations.
Gustave Intemo. -
08 November 2006 - 17:46
Kleinen:
Yow Hermi en Lotje,
Goed te horen dat jullie het goed stellen in het verre Congo. Geef er maar een goeie lap op!
groetjes,
Kleinen -
08 November 2006 - 19:21
De Bergrakkers:
fantastisj, Ik geraak er al helemaal van in de sfeer!
Geniet van het Congolese ritme en een aangename tocht met jullie kilo 's bagage naar jullie huisje.
lieve groetjes, Wendy, Steven en the kids -
09 November 2006 - 15:27
Lieve Verhaeghe:
dag blij lotje en stoere herman,
spannend voor jullie en voor ons ...
Heel content met de 3 prachtige foto's!
nu ook een fotootje van ons lotje met de 'madammen' van daar doorsturen ...
Goede reis naar jullie stadje en hopelijk zonder problemen deze keer! We houden onze vingers over elkaar. Kusjes,
mam en Ciske -
10 November 2006 - 16:14
Nele:
waaw, super vrienden!
klinkt allemaal zalig!
het schijnt dat vanaf vandaag bij man bijt hond elke dag een beetje ' radio congo' uitgezonden wordt! allen daarheen!
liefs, Nele -
12 November 2006 - 15:49
Diet Graniet:
Sawie bona!
Emanti libisi sinkhwa ishukela! Kuhamba cha inkhunkhu inyama kubuka ngiyaphila. Ngiyadia bayadla litiya? Liphalisti sinkhwa: 'Yebo! Sawiebona kunjani?!'Siyadla cha HOPE PARTY ka Nathalie, Caroline, Astrid, ... Uyadla emanti libisi yebo!
Dieter ;)
-
12 November 2006 - 15:56
Diet Graniet:
Oh bruin meisje, jong en freel, kom toch maar rap terug en liefst nog heel.
Diet ;)
-
12 November 2006 - 17:31
Ale Jet Petacchi:
Hallo Oscar en Lotje!
Ik heb verloof genomen om alles jullie verhaal te lezen. Maar ik ben tot het einde gekomen:-) Super goed dat jullie "sani e salvi" zijn daar angekomen. Veel geniet van deze adventuur en niet verget om onze te scrijven (maar alstublieft niet plaat en moelijk,eh:-)
Ciao ciao
Ale
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
