Verslag 3

Zondag in Congo

26 november, het zonnetje schijnt, ’t is lekker warm en de vogeltjes fluiten… De mis van half zeven is net afgelopen, na bijna drie-en-een-half uur stroomt het volk naar buiten. Naar wekelijkse gewoonte passeert de kindermassa nog even langs ons huis om de ‘blanke attractie’ te bewonderen (ze staan hier dan een paar minuten ongegeneerd te staren). Onze huisbaas, de pastoor, verwacht ons in zijn kerk voor de volgende mis, maar ik denk dat we er na twee sessies de afgelopen weken wel voor effe tegen kunnen.


Gefoufel

Ondertussen zijn we twee weken in Ngandajika waar we stilletjesaan onze weg beginnen te vinden: de bakker om de hoek, de kruidenier, de apotheek, het café, de cinema, de muziekwinkel, …het lijkt hier verdacht veel op België. De ‘cultuurschok’ speelt zich vooral af in de maag en de darmen, hoewel we eigenlijk niet mogen klagen over het eten. Terwijl de mensen zich hier beperken tot foufou met wat pili-pili, doet de kokkin van de pastoor haar best om voor ons af en toe wat patatjes, pasta of rijst te maken. Soms verschijnt er eens een vreemd stukje vlees op het bord, zoals een apenfiletje, gefrituurde rupsjes of geflambeerde maden, maar met een pittig sausje valt dat allemaal best te smaken…


Le travail

We crossen veel rond met de moto, op bezoek bij boerengroepen in de wijde omgeving. De verste boeren bevinden zich ‘maar’ op een veertigtal km van hier, maar door de staat van de wegen (vaak enkel smalle paadjes) zijn we zelfs met onze Yamaha 125 cc een paar uur onderweg. Het landschap is hier wondermooi: heel groen, veel grassen, rode aarde met hier en daar een glinstering (diamant!), lemen hutten met strooien daken…
En dan, midden in het niets, onder een grote boom, zitten de boeren klaar voor de ‘réunion’.

Ooit werden de velden (maïs en maniok) hier met tractoren bewerkt, maar bij gebrek aan onderhoud, wisselstukken en benzine heeft dat niet lang geduurd… AIDN, de NGO waarvoor we werken, promoot daarom ‘la traction bovine’: met een paar ossen die de boeren op krediet bij AIDN kunnen kopen, bewerken de boeren al gauw 10 keer meer grond dan met de hand. Het grootste probleem is niet het gebrek aan vruchtbare grond of water, maar wel aan kennis en middelen (zaaigoed, mest, gereedschap, transport, opslagruimte …). Als je ziet hoe de kinderen er in de dorpen bijlopen, ondervoed en met vodden om hun lijf, is er hier nog veel werk aan de winkel.


De blanke verschrikking

In de meeste dorpen hebben de kinderen nog nooit een blanke gezien, het is dan ook altijd grappig om te zien hoe de kinderen in paniek weglopen als we het dorp binnen rijden… Zelfs jonge vrouwen in het veld zoeken vaak dekking (ze gaan dan plat op hun buik liggen in het hoge gras).


Verkiezingen

Wat de verkiezingen betreft, is iedereen ervan overtuigd dat Bemba de verkiezingen nog gaat winnen. Kabila mag dan wel uitgeroepen zijn tot winnaar, ze geloven dat het gerecht de uitslag nietig zal verklaren nadat Bemba klacht heeft ingediend wegens ‘massale fraude’. Wel niet slim dan om het Hooggerechtshof, met alle ‘bewijsstukken’, in de fik te steken…

Meer nieuws binnenkort vanuit onze villa, want die hebben we ondertussen ook gevonden, donderdag verhuizen we! Mét koffer en montenbike, want die zijn na een vliegreis van 27 dagen ook gearriveerd.