Verslag 4

Rare kezen, die Congolezen!
Of zijn het wij die toch een beetje ‘anders’ zijn?

Pierre, onze ‘huisman’ van 68, vertelt dat hij 11 kinderen had, maar dat hij er nu nog maar 4 heeft. Wij proberen een beetje beteuterd te kijken (iemand die al zoveel kinderen verloren heeft…). Tot blijkt dat hij nog maar vier kinderen THUIS heeft, de rest is gewoon getrouwd!

Pierre wordt ons door iedereen aangeraden, want hij heeft nog voor blanken gewerkt. Hij komt solliciteren met een heuse CV en zijn vorige contracten. Als we even neuzen in die papieren blijkt dat hij inderdaad voor blanken werkte… twintig jaar geleden!

Herman is lid van de plaatselijke voetbalclub, FC Moto. Ik ga soms kijken, want zeer knappe spelers. Maar op de eerste training… blijkt er geen bal te zijn. Of Herman soms een bal mee heeft?

‘C’est le modernisme!’ verbaasde uitroep, als we vertellen dat vrouwen bij ons ‘mogen’ scheiden als hun man hen bedriegt.

Kinderen mogen hier ook ongegeneerd gapen naar de blanken. Voor ons huis op het grasveld zit zowat de hele dag een hoopje kinderen te wachten tot de blanken weer eens buiten komen. Eentje zijn geduld is op en roept met een vervelend stemmetje om de paar seconden ‘Mutoka! …. Mutoka!’ (blanke). Wij proberen niet te reageren, maar hij werkt wel op onze zenuwen… gelukkig stormt de buurman op het kind af om het te ‘vangen’. Nog nooit een kleintje zo hard horen wenen, en toch zoveel leedvermaak gehad.

Maar we mogen niet klagen over de kinderen. Zaterdagochtend stond het eerste leerjaar onze hof te wieden!

Over hoe de waarheid hier soms wordt geïnterpreteerd… op de vraag ‘Zijn er frisdranken in Ngandajika’ antwoordt iedereen hier volmondig: ‘ja!’. Als we vragen om er te brengen, krijgen we als antwoord: ‘ze zijn er nu even niet…’

Het café in ons dorp heeft welgeteld één drank op de kaart staan: Skol, het plaatselijke bier. Maar ook dat is soms uitgeput, dus hier is een café zonder bier dagelijkse kost!

Zam, een collega, brengt ons ’s nachts naar huis. Herman achterop de moto, ik op de fiets. En geloof mij, ‘t kan hier donker zijn… maar dat vindt Zam blijkbaar niet! Hij draagt een coole zonnebril: “Pour éviter un peu les insectes...”.

Onze coördinator vindt in documenten die Herman meebracht, een telefoonnummer om een video (over ossentractie) te bestellen. Hij is zeer geïnteresseerd, er is maar één probleem: hij heeft enkel een gsm, dus is het onmogelijk om naar een vast toestel te bellen…

Angèle, onze oudste vrouwelijke collega, en ik, zitten gezellig te tetteren over voorbehoedsmiddelen. Als ‘animatrice’ en verdeelster van de pil, kent ze er alles van. Tot we het hebben over ‘coitus interruptus’ Als ik haar vraag wat dat is, vertelt ze me ongegeneerd: “c’est dans la bouche!”. Lijkt verdacht veel op een scène van in de gloria…

Nog een variant op dit thema: tijdens de wereldaidsdag (1 december) gaan we naar een ‘happening’. Daar wordt, onder andere, met een grote houten piemel, uitgelegd hoe je een condoom moet gebruiken, nadat eerst alle kinderen uit de zaal zijn gejaagd. Zam, een doodbrave mannelijke collega, kijkt met grote ogen. Na vijf minuten fluistert hij in Hermans oor: “Il s’agit de l’usage des préservatifs!”

Op dezelfde dag werd ook een ‘caravane motorisée’ georganiseerd, of zoals wij dat vertaalden: een gemotoriseerde optocht. Welgeteld vijf moto’s waren er, gevolgd door enkele fietsen, en dan een paar honderd mensen à pied!

Als je op de wc zit en er klopt iemand op de deur, wat moet je dan doen? Terugkloppen! (of in uw handen klappen als de deur te ver van de pot staat)

Op visite gaan verloopt hier ook wel wat anders dan in België. Hier is het de gewoonte dat de gastheer zijn gasten alleen laat tijdens het eten. Van een gezellig onderonsje gesproken…

Tijd is iets zeer relatief in de Congo… enkele voorbeelden:
• Kabila heeft op 6 december de eed afgelegd als president, en we zullen het geweten hebben. Pas de avond voordien werd beslist (en omgeroepen op de radio) dat alle Congolezen vrij zouden krijgen die dag! (leve de sint, en zeker de zwarte pieten!)
• Vijf Congolese minuten…zijn juist geteld 25 Belgische minuten.

Herman wordt tegengehouden met de moto door een politieagent. Of hij wel een rijbewijs heeft? Gelukkig heeft hij dat op zak. De politieagent is redelijk beteuterd nu hij geen ‘boete’ kan innen, en vraagt dan maar om een ‘sucré’ (frisdrank)!

We doen ons best om de plaatselijke taal, het ciluba, te leren, maar euh, dat is niet evident! Als je iets niet begrepen hebt, volstaat deze korte ‘WATTE???’: ‘Nfuila kaku luse ntshiena muvua ngambuluila???’


En verder…

Op algemene aanvraag wat foto’s van onze villa – let vooral op de Congolese motiefkes in onze living

Voor wat achtergrond bij de politieke gebeurtenissen: er staat een interessant artikeltje op http://www.11.be/index.php?option=content&task=view&id=101522